تیرباران آزادی

18 تیر روز تیر است. روز پرتاب تیرهای زهرآگین استبداد بر روی چهره ی آزادی خواه جنبش دانش جویی است. روز تیرباران نوجویی و نوپویی است. روز پرتاب تن های آش و لاش شده ی دانش جویان از بلندای ساختمان دانشگاه و به نام خدا و حسین و زهراست. روز هلهله و شادی سعید عسگرها و احمدی نژادها و ده نمکی ها و حسین شریعتمداری هاست. روز کرگدن های پوزه پهن و وحشیست که به خاطر بادمجان چیدن به دور بشقاب ولایت فقیه از هیچ درنده خویی فروگذاری نکردند. روز 18 تیر روزترس و دلهره ی بارگاه معظم ولایت هم هست. روز پیراهن خونین آزادی و دمکراسی بر دستان درهم شکسته اما استوار باطبی است. روز نگاه های در بغض شکسته مادران و پدرانی که با چشمان خود شاهد سرکوب هولناک فرزندان خود بودند، اما توان هیچ پادرمیانی را نداشتند.
روز هیجده تیر روز به آتش کشاندن کتاب و دانش و فرهنگ است. روز عزت ابراهیم نژاد روستازاده ساده و پاک دل لرستانی است که خون خود را پرچم آزادی و سربلندی دانشجویان ایران کرد. روز 18 تیر روزیست که حکومت اسلامی با تمام اجزا و احشامش نشان داد که هیچ گونه آشتی با دمکراسی و قرتی بازی های مثل اصلاحات و پیشرفت ندارد. روز لبخندهای دروغین و بی مهر و محبت رئیس جمهوریست که بر دستان همین دانشجویان به تخت قدرت رسید ، اما دریغ از هیچچ گونه پشتیبانی از این سرکوب شدگان. هنوز خون دانش جویان بر دیوارهای دانشگاه تهران و اوین بر دیوارها نمایان است.
سردسته کرگدن ها نه تنها هیچچ گاه به مجازات نرسید که به پست های مهم تری گمارده شده. مزد کرگدن های پادو بارگاه ولایت همواره پست های بالاتر و چرب و چیلی بوده است. یکی اشان که به ریاست جمهوری هم رسیده است. در این سرای وحشت زده ما تا بوده همین بوده است.
روز 18 تیر اما به ما آموخته است که آزادی و دمکراسی آسان به دست نمی آید. به ما یاد داد که با همبستگی چگونه می شود مقام معظم را هم به گه خوری واداشت. بی شک جنبش دانشجویی بار دیگر با قدرت بیشتر سر بر خواهد آورد و طلایه دار صف مردم ایران به سوی آبادی و آزادی خواهد شد.
یاد تمامی جانباختگان و زندانیان و سرکوب شدگان 18 تیر گرامی باد.