هی اشک می ریزیم. ناله می کنیم. هر روز حکومت فاجعه ای می آفریند و ما اشک می ریزیم و اینترنت را با اشک هایمان لبریز می کنیم. دیروز برای شهلا جاهداشک ریختیم و فردا هم لابد برای دیگران. تا کی می خواهیم گریه کنیم و توی سرمان بزنیم؟ آیا زمان آن نرسیده که با فریاد بر سر این حکومت الدنگ، مثل سال گذشته نگذاریم آه خوش از گلویشان پایین برود؟ این چماق برافراشته از درک هرگونه صلح جویی، مسالمت و مهربانی عاجز است، تنها باید توی سرش زد. همین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر