پس از افشای رفتار وحشیانه با زندانیان و مردم عادی افغانستان توسط نیروهای اشغالگر ، بالاخره صدای کرازی هم در آمد. او که خود را به بی خبری می زند ، گفته است که با خواندن گزارش سازمان های حقوق بشری دچار شوکه شده است و قرار است که این موضوع را در ملاقات با بوش با او در میان بگذارد. البته این شکر خوردن ها بازی جلوی صحنه است و گرنه کدام رئیس جمهوری - به جز رئیس جمهور خودمان - است که نداند در کشورش چه می گذرد؟ رفتار ضد بشری و نژادپرستانه با زندانیان در گوانتانامو و ابوغریب و زندان های افغانستان وجدان های آزاد را به لرزه در آورده است. اگر شهروندان آزادی خواه جهان در برابر این رویداد های دهشتناک ایستاده گی نکنند، این ها به رفتار روزانه قدرت های بزرگ با مردمان جهان پیرامونی مبدل می شود. هنرمندان، نویسندگان و روشنفکران باید به اعتراض برخیزند. کاری که فرناندو بوترو کرده است.
فرناندو بوترو یکی از سرشناس ترین نقاشان آمریکای لاتین است. او نگاه جهان را به وحشی گری هایی که در زندان ابوغریب عراق رخ داده فرا می خواند. بوتروی کلمبیایی در تمام عمر هنرمندیش همواره بر این عقیده بوده که هنر نباید تحت تاثیر سیاست قرار گیرد. اما با دیدن تصاویر زندان ابوغریب تغییر عقیده داده و قصد دارد تا از هنر خود برای مبارزه با رنج ودردی که بر انسان معاصر می رود، استفاده کند. آثار جدید او بر شالوده ی وقایع تلخی که در زندان ابوغریب رخداد ، استوار است. زندانیان بی دفاع و چشم و دست بسته که در خون خود غوطه ورند و در هراس رعشه آوری که ضربه ی بعدی بر کجای تنشان فرود خواهد آمد.
او درباره دیدگاه جدید خود نسبت به سیاست می گوید : اگر پیکاسو تابلوی « گوئرنیکا » را نکشیده بود، امروز از این روستای باسکی تنها خاطرهای در تاریخ جنگ باقی می ماند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر