منتظری که منتظر نماند!

اگر چه در تمامی شغل های اجتماعی آدم های قالتاق، دروغگو، حقه باز، خالی بند، پشت هم انداز و دیکتاتور داریم ، اما تعدادشان به اندازه انسان های شریف، درست کردار و درست پندار نیست و گرنه می بایست هنوز در غار ها به سر می بردیم. منتظری یکی از آن انسان ها بود که شرف خودش را به پشیز بی ارزش قدرت نفروخت. منتظری مثل بسیاری از هم کارانش چشم خود را بر جنایات خمینی نبست. عافیت طلبی و نان به نرخ روز خور نبود. تا صدای ستم دیدگان را شنید پشت پا به قدرت زد و طشت رسوایی خمینی را از پشت بام به زیر انداخت. نامه افشاگرانه او درباره کشتار زندانیان سیاسی و برابر نهادن دستگاه قضایی حکومت اسلامی  با ساواک شاه،  سندی است که همواره در تاریخ ایران باقی خواهد ماند. همین یک نامه و اقدامات ضد استبدادی او کافی است تا نامش را در کنار انسان های پاک سرشت کشورمان جاودان کند. یادش گرامی باد!