دو هزار سال پیش نخستین قیصر چین دستور داد : « دیوار بزرگ را بسازید ». میلیونها تن از دهقانان و سربازان چینی برای ساختن دیوار بزرگ سازماندهی شدند. زنان و کودکان را به زور وادار به کار کردند. هدف از ساختن دیوار جلوگیری از حملات بربرها بود. سخن قیصر مثل سخن ولایت فقیه خودمان قانون بود و کسی را یارای سرپیچی از آن نبود. او از ترس اقوام صحرانشین شمال و شمال غربی چین ، سیصد نفر از ستاره شناسان خبره ی چینی را گردهم آورد و امر فرمود تا به ستارگان خیره شوند و آینده ی امپراطوری را گمان زنند. این ستاره شناسان از ترس قیصر توان گفتن حقیقت را نداشتند. حتی نمی توانستند اشتباهات او را گوشزد کنند. این قیصر درست مثل رهبر فرهمند و همه چیزدان ما در تمامی امور ریز و درشت امپراطوری حرف اول و آخر را می زد.
امروز ادامه دهندگان سنت قیصری دستور می دهند: « بزرگترین دیوار آتشین را بسازید». این بار نه برای حمله ی مغول ها که برای پش گیری از نفوذ « واژه » هاست
در دوران قیصر بر پا کردن آتش کار ساده ای بود. در دوران انقلاب فرهنگی مائو و انقلاب فرهنگی اسلامی نیز کتاب سوزی همان سنت قیصری را دنبال می کرد. اما امروز ساختن دیوار آتشین در برابر نفوذ شبکه جهانی اینترنت کار آسانی نیست. نه برای قیصران جدید چین و نه برای ولایت مداران ایران.
قیصر جدید چین ، رئیس جمهور و رهبر حزب آقای « هو جین تائو » می خواهد برای سد بستن بر عبور واژه های خطرناک دیوار آتشین دیجیتالی برپا کند. کاری که حکومت اسلامی در ایران سخت بدان مشغول است. این بار دهقانان و سربازان چینی از کار معافند. کار به فن آوران و برنامه ریزان تیزهوش چینی واگذار شده است. مغزهای کاردان چینی را از سنگاپور، فرانسه و آمریکا فراخوانده اند. گروهی متشکل از پنجاه هزار زن و مرد فن دان ، ساختن دیوار آتشین را سازماندهی می کنند. برپایی این دیوار کاری طولانی تر و پرخرج تر از دیوار بزرگ چین خواهد بود. باید بیست و چهارساعته در حال پاسداری به سربرد.
نبرد فنی حکومت چین و حکومت اسلامی در برابر اینترنت ، بی شک طولانی خواهد شد ، چرا که اینترنت آمده و می خواهد بماند. امروز نزدیک به صد میلیون چینی به اینترنت سانسوری دست رسی دارند و این رقم با چهار میلیون کاربر در ماه افزایش می یابد. صد البته تمامی این کاربران تنها به خواندن روزنامه اینترنتی « مردم » - متعلق به حزب – بسنده نخواهند کرد. بسیاری کنجکاوند که درباره جهان بیرون از کشورشان آگاهی به دست آورند. صدها هزار نفر نوشتن وب لاگ را آغاز کرده اند. دولت چین مانند حکومت اسلامی از واژه های آزاد می ترسد و از وب لاگ نویسان در هراس است. زندانیان جدید چین را روشنفکران اینترنتی تشکیل می دهند. یکی از وب لاگ نویسان به یازده سال زندان محکوم شده است . درست مثل مجتبی سمیعی نژاد که آشکار نیست تا چه زمانی در زندان خواهد بود. تازه گی ها به تمامی وب لاگ نویسان چینی اخطار داده اند که تا روز سی ام ژوئن باید خود را به اداره اطلاعات – ولابد اماکن – معرفی کنند و نام و آدرس و لینک وب لاگ خود را در دفتر ویژه ای ثبت نمایند. کسانی که از این دستور سرپیچی کنند مجازات خواهند شد.
راستی چه بر سر آن دیوار بزرگ آمد؟ هیچ. چنگیزخان مغول با پیدا کردن سوراخی در دیوار به سرزمین قیصر حمله آورد و آن سرزمین را پس از مدت کوتاهی به تسخیر خود در آورد. قیصر نبود که ببیند. دیوار آتشین هم سرنوشتی جز این نخواهد داشت. واژه آزادی از قیصرها و ولایت فقیه ها و چنگیزخان ها زورمندتر و خواستنی تر است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر