سخنرانی مخفی

شنبه چهلمین سالروز سخنرانی مشهور خروشچف در کنگره بیستم حزب کمونیست شوروی بود. 25 فوریه سال 1956 درست سه سال پس از مرگ استالین.
در پایان کنگره و درز خبر سخنرانی آتشین خروشچف علیه استالین، خود او این خبر را انکار می کرد و می گفت که هیچگاه چنین سخنانی بر زبان او نرفته است و این ها دست پخت روزنامه های غربی است. سپس ترها خروشچف در یادنامه هایش که در سال 1970 به غرب قاچاق شده بود به این سخنرانی اشاره کرده بود. متن این سخنرانی برای نخستین بار در سال 1989 در شوروی سابق به چاپ رسید.جنایات استالین در میان تاریخ نگاران غرب شناخته شده بود اما هیچکس از دامنه وسیع این جنایات شناخت کافی نداشت و ندارد.
خروشچف تنها از تعداد کمونیست های به قتل رسیده سخن به میان آورده بود و هرگز به این پرسش که چند تن از مردمان عادی در این کشتارها جان باخته اند ، پاسخ نداد. حتی گورباچف که اصطلاح پروستریکا ( بازسازی ) را از خروشچف کف رفته بود ، تنها در سال 1987 و در 70 سالگی انقلاب اکتبر سیاست ابلهانه و زورچپان کلکتیو سازی استالین را مورد انتقاد قرار داد.
پس از شورش مردم در لهستان – ژوئن 1956 – و انقلاب مردمی علیه حزب کمونیست در مجارستان -اکتبر همان سال- جای گاه سیاسی خروشچف بسیار به خطر افتاده بود و نزدیک بود که استالینیست های قدیمی او را سرنگون کنند. افشای این جنایات در آن دوره برای کسانی که خود میراث دار آن قدرت بودند کار آسانی نبود. آشکار سازی کشتارها هماره خطر حذف شدن را داشت به ویژه برای خروشچف که خود یکی از استالینیست های قدیمی بود. هم او بود که به دستور استالین دستگاه ترور در اوکرائین را اداره می کرد. شالوده سخنرانی او بر پایه اسنادی ریخته شده بود که توسط یک کمیسیون ویژه در دسامبر 1955 گردآوری شده بود. در میان کسانی که به جنایات خود اعتراف کرده بودند یکی از شکنجه گران مشهور ک.گ.ب بوریس رودوس بود که به دستور مستقیم استالین ، اعترافات دروغینی را به زور شکنجه از دهان صدها کمونیست وفادار بیرون کشیده بود. در اسناد ارائه شده آمده بود که نزدیک به 1920635 تن از زبده ترین اعضای حزب در سال های 1935-1940 دستگیر و شکنجه شده اند. از این ها 688503 تن به جوخه های مرگ سپرده شدند.
هنگامی که گزارش خروشچف از جنایات وحشتناک استالین به پایان رسید ، هیچ کدام از شرکت کنندگان برای او دست نزد. همه از ترس خشکشان زده بود. این سخن رانی پایان قدرت آنها هم بود. خروشچف نظر شخصی خودش درباره استالین را در کنگره این گونه بیان کرد : « او مستقیم به چشمانت خیره می شد و می پرسید چرا امروز چشمانت پر پر می زند؟».
سخنرانی خروشچف در کلوب های حزبی دست به دست می شد. روز سخنرانی او هیچ فردی از احزاب برادر در کنگره حضور نداشت و تنها روز بعد رهبران احزاب کشورهای بلوک شرق از آن آگاه شدند. دیگرانی که از سوی احزاب کمونیست کشورهای آسیا ، آفریقا و آمریکای لاتین – از جمله حزب توده ایران – در این کنگره شرکت داشتند از متن این سخنرانی بی خبر بودند. این احزاب بی خبر تا سالها وجود چنین سخنرانی را انکار می کردند. متن سخنرانی از راه لهستان و توسط یکی از ماموران موساد به دست سازمان سیا افتاد و از آن طریق به نیویورک تایمز راه یافت . این روزنامه متن کامل را در 4 ژوئن سال 1956 به چاپ رساند. غربی ها می دانستند که این آغاز به پایان رسیدن دولتی است که به نام آزادی و برابری خون مردم را در شیشه کرده است . آن ها سالها از این مترسک و تصویر برای سرکوب جنبش های مردمی در سر تا سر جهان سود بردند . مترسکی که امروز جایش را به تروریست های اسلامی و القاعده و بن لادن داده است.