بیداد جنگ

در سال 1996 از مادلین آلبریت - نماینده دمکرات آمریکا در سازمان ملل- پرسیدند: آیا محاصره اقتصائی عراق به قیمت از دست رفتن جان 500000 کودک عراقی می ارزید؟ پاسخ او آری بود.
روز چهارشنبه 11 اکتبر در یکی از معتبرترین مجلات پزشکی جهان گزارشی منتشر شد که حاکی از کشته شدن 650000 شهروند عراقی پس از اشغال این کشور توسط آمریکا و انگلیس است. پس از علنی شدن این گزارش مقامات سیاسی و نظامی آمریکا این رقم را اغراق آمیز خوانده و آن را رد کردند. به گفته آنها رقم کشته شدگان بیشتر از 40000 تن نیست. گویا جان شهروندان عراقی چنان بی ارزش است که بر سر کم یا زیاد بودن رقم کشته شدگان بحث باید کرد. واقعیت چیز دیگریست. کم کردن این آمار هیچ دردی را دوا نمی کند. عراق دچار بحران جدیست. این بار باید پرسید که آیا جنگ خانمان سوز ارزش نابودی این همه انسان را داشت ؟ پاسخ بوش و شرکا بی شک آری است.
دیکتاتوربزرگ صدام حسین بی هیچ حساب و کتابی دست به کشتار مخالفان خود می زد. اما دست کم زنان و یا کودکان می توانستند با امنیت بیشتری از خانه بیرون بروند. حمله آمریکا که به گفته مسعود بهنود قرار بود دمکراسی را برای مردم عراق به ارمغان آورد، پس از سه سال تنها به گسترش هرج و مرج افزوده است. آتش جنگ گریبان مردم بی گناه را گرفته و ترور بیداد می کند. روزانه حداقل صد نفر به فجیع ترین شکل ممکن کشته می شوند. ترس ، نفرت و خشونت پرفروش ترین کالاست.
درگیری های قومی و مذهبی عراق را در آستانه فروپاشی کامل قرار داده است. کردها، شیعیان، سنی ها و ترکمن ها هر کدام بر مناطق تحت فرمان خودشان حکومت می کنند. جدایی مردم از یکدیگر به بهانه مذهب و ملیت ، تنور جنگ داخلی را گرم و بازگشت به صلح و آرامش را غیرممکن نموده است. دیکتاتوری صدام دست کم دیکتاتوریی سکولار بود و مذهب به جز برای تبلیغات ویژه جایی زیادی در قوانین رسمی کشور نداشت. رشد و پاگیری بنیادگرایان اسلامی در عراق وضعیت زنان را فاجعه بار کرده . حجاب را با توسری و تهدید بر سر زنان کرده اند. زنان بدون همراهی شوهر و یا برادر حق بیرون رفتن از خانه را ندارند. موزیک ، لباس های غربی و آرایش ممنوع است. زنان را به جرم بدحجابی از خیابان ها می ربایند و پس از تجاوز و کشتن آنها جسدشان را در گوشه ای رها می کنند.
آخوندهای سنی و شیعه دارند جمهوری اسلامی عراق را در پناه سرنیزه اشغالگران بر پا می کنند. در این جنگ بی هدف و بی هوده تنها و تنها مردم فلاکت زده عراق هستند که بازنده گان اصلی بوده و خواهند بود .