پس از بازی برزیل با کره شمالی گفتم که این برزیل آن برزیل دوست داشتنی که طعم و بوی فوتبالش هوش را از سر دوستداران این ورزش می رباید، نیست. برزیل هیچ گاه فوتبال دفاعی بازی نکرده. برزیل هیچ وقت دست به تلف کردن وقت نزده است. برزیل را ما با خط حمله و جنگجویانش می شناسیم. تیم کنونی برزیل خط حمله شناخته شده ای ندارد. روبینهو نیمکت نشین منچستر سیتی بود و اخر سر هم او را به برزیل فرستادند. نیلمار بازیکن تیم ته جدولی است. امروز برزیل را با مدافعانش می شناسیم. لوسیو، مایکون و خوان. برزیل به سطح یک تیم دفاعی اروپایی سقوط کرده. دونگا روح تیم برزیل را کشته است. این تیم دفاعی حتی اگر جام را ببرد باز هم محبوب دلها نخواهد شد. چهار سال صبر می کنیم تا فوتبال برزیل را ببینیم، تا حمله های متوقف نشدنی بازیکنان تکنیکی را ببینیم، به جای آن دونگا و تیم نیمکت نشین ها را می بینیم. شاهد از غیب آمد و کرایف خان و پله جان هم درد دلشان را گفتند. کرایف امروز اعلام کرد که حاضر نیست برای دیدن بازی این تیم برزیل پول بدهد. و پله هم نارضایتی خودش را از تیم دفاعی برزیل بیان کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر