حقيقت را پنهان نمي توان كرد
در انگلستان بی.بی.سی و دولت در مشاجره اند. بلر و همكارانش با سند سازی جعلی، ارتش انگليس را به عراق كشانده اند. بلر سخت از بی.بی.سی دلخور است كه چرا پته اش را روی آب انداخته است. انتقاداتی كه مدتهاست بلر را نشانه گرفته ، دارد به طور جدی يقه ی بوش را هم می گيرد( هرچند رئيس سازمان سيا، امشب گناه را به گردن گرفت). سياستمداران كاركشته ای چون سناتور دونالد بيرد و روزنامه نگار برجسته نيويورك تايمز پاول كروگمان با پيش كشيدن اسناد جعلی و اشاره به دروغ های نهفته در اين اسناد ، حال بوش را گرفته اند. گذشت زمان و افشاگری های جهانی دارد ثمر خودش را می دهد. افكار عمومی در انگليس و آمريكا به دولت هايشان بی اعتماد شده اند. آمارهفتاد درصدی های موافق جنگ به زير بيست در صد سقوط كرده اند. دولتمردان انتخاب شده از سوی مردم مدتهاست كه ديگر از حالت حمله خارج شده و به موضع دفاعی افتاده اند. پايان آنها ماندن در همين موضع دفاعی يا كنار رفتن از قدرت است. كشته شدن دست كم صد سرباز آمريكايی هنوز احساسات بوش را قلقلك نداده است.

يكی از رقيبان احتمالی بوش در انتخابات آينده ، ديك گفهارت از اين آشفته بازار استفاده كرده و خطاب به بوش گفته : “ بوش برای جان سربازان آمريكايی ارزشی قائل نيست و هنوز هم نمی خواهد قبول كند كه كارش اشتباه بوده “ . او در يك نامه سرگشاده از بوش خواسته دست از “ لحن مردسالارانه تقلبی اش “ بردارد. اينكه انتقادات اينچنينی در بوش اثر داشته باشد ، معلوم نيست.

در سخنرانی چهارم ژولای ( روز آمريكا) برخورد او كاملا از موضع دفاعی بود. در سخنرانی دويست و شصت و نه واژه ای خود ، نه بار از واژه “ آزادی “ نام برد. متن اين سخنرانی، ايدئولوژيك ناب بود. او درباره افغانستان و عراق چيز جدی نگفت ، ولی در عوض از موضوع تازه ابداع شده دستگاهش ، يعنی مبارزه با “ ايدز‌“ بسيار سخن رفت.

تنها اپوزيسيون نيست كه دارد صبر خود را از دست می دهد. پروژه PIPA در دانشگاه مريلند، در روز يكم ژولای نتايج نظرسنجی خود را منتشر نمود. نتايج اين نظر سنجی تب بوش را بالا برده است. شصت درصد از پرسش شوندگان معتقدند كه بوش حقيقت را تا آنجا كه می توانسته وارونه كرده است. چهل درصد می گويند كه دستگاه اداری بوش در تصميم گيری برای جنگ عراق بسيارعجولانه عمل كرده . تعداد بسياری كمی گفته اند كه آمريكا بالاخره سلاح های ممنوعه را پيدا خواهد كرد. اين آمارها نشانگر اين است كه مردم به دولتی كه با آنها با كارت روباز بازی نكند، اعتمادی ندارند.

تونی بلر هيچگاه پشتيبانی زيادی برای راه انداختن جنگ پشت سر خود نداشته است. او در يك بحران سياسی بيسابقه به سر می برد. انتخاب دوباره او تقريبا غير ممكن است. در حقيقت حزب كارگر او را كانديدای خود نخواهد كرد. او نه تنها بايد از سياست های شكست خورده خودش دفاع كند، بلكه جور آن هفتيركش تكزاسی را هم بايد بكشد. دفاع از آدمی مثل بوش كار او را بيشتر زار می كند. بلر دارد به دنبال راهی برای بيرون رفتن از اين بن بست می گردد. او می داند كه آسمان آينده اش بسيار ابری است.

زمزمه های بلر در مورد دخالت سازمان ملل متحد و نظارت اين سازمان بر باسازی عراق ، راه حلی است كه نه گره عراق ، اما گويا گره بلر را خواهد گشود. او با ارائه اين طرح می خواهد خودش را از زير ضرب حملات مخالفين بيرون كشاند. پيش ترها گفته بودم عاقبت يك سوسيال دمكرات اروپايی كه با هفتيركش تكزاسی به رختخواب برود ، بهتر از اين نخواهد بود.


PIPA(Program on International Policy Attitudes