کتابداری که لاف می زند

دوست وبلاگ نویسی که نام وبلاگش را کتابدار گذاشته و حتما با کتاب و نوشتن سرکار زیادی دارد، برداشته و لیست کتابهایی را که من با عنوان صد کتاب بزرگ جهان در سایت گویا و سپس در وبلاگ حودم منتشر نموده بودم ، بدون ذکر منبع در وبلاگ خود آورده و تازه باد هم در غبغب انداخته که بعضی از نامها را که غلط نوشته شده اند تصحیح کرده است. ( تصحیح ناصحیح او همان نخستین نام یعنی شینوا آکبه است که ایشان بهتر از مردم نیجریه نام او را تلفظ می کنند و گرنه باقی لاف خالی است ). مطلب سراپا کذب است . او لیست را از گویا نقل کرده و منبع را ننوشته و یا از وبلاگ خودم که باز هم منبع را ننوشته. ایشان اگر ذره ای روح کتابداری داشتند باید منبع خود را معرفی می کردند و آنگاه غلط های آن را صحیح می کردند. انتشار این لیست و لاف زدن در اطراف آن تنها یک سرقت ظریف ادبی است. از این بدتر در مطلب دیگری - بیست و هفتم ژانویه- بازهم با نقل مطلبی از مقدمه ی این لیست ( رای باب دیلان ) به اظهار نظرات دیگری می پردازد که نشان می دهد چندان هم توی باغ نیست. ناگفته نماند که ماریوس وارگا لوسا هم خود از رای دهندگان بوده است.
آن چه مرا به نوشتن این اعتراضیه واداشته عادت ناپسندی است که دارد در میان وبلاگ نویسان رواج پیدا می کند : عادت زشت کپی کردن مطالب دیگران . من در وبلاگ گردیهای خود بسیار به این پدیده ی زشت برخورده ام و از همینجا به تمام وبلاگ نویسانی که کارشان را جدی می گیرند هشدار می دهم که با این پدیده برخورد کنند و به این افراد تذکر بدهند. رواج این پدیده اعتماد خوانندگان را از وبلاگ ها سلب حواهد نمود. بدتر از او حسین درخشان است که این متن را پیش تر ها در گویا دیده است و آن را در لینکدونی نیاورده اما تقلبی آن را نقل کرده است. البته از ایشان که زور می زند تا همکاران سابقش را به زور صاحب وبلاگ نماید و وبلاگ قلابی بنام آنها درست می کند ، انتظاری ندارم .