آی بانو، بانو بانو

در روزنامه ایران مقاله ای زیر عنوان « خود را فراموش نکن بانو» آمده که حکایت از گم کردن سوراخ دعاست. نویسنده که می داند زنان ایران دچار فشار روانی ، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هستند و بخشی از این بیماری مزمن را که جامعه ما به آن دچار است در نوشته اش بازتاب داده ، اما هنگام بررسی شالوده این بی دادگری به بیراهه می رود و با پیچیدن نسخه های سطحی راه به هیچستان می برد. یک نمونه از راه کارهای اجتماعی را می آورم خودتان تا آخرش را به خوانید.
«مطالعه روزنامه، قرار گرفتن در جريان اخبار مورد علاقه به وسيله رسانه هاى مختلف، بحث و گفت وگو با اطرافيان درباره اين مسائل، خواندن كتاب هاى مختلف، عضويت در انجمن هاى خيريه، جلسات مذهبى كه به صورت گروهى برگزار مى شود، خواندن نماز سروقت به صورت جماعت و در مسجد نزديك خانه جزو كارهايى است كه مى تواند مانع از ايجاد شرايط غم انگيز تنهايى براى زنان بازنشسته از انواع مسئوليت ها باشد.»