چهارشنبه، بهمن ۲۹، ۱۳۸۲

تحقیر کینه می آفریند.

این تصویر برنده ی جایزه ی بهترین تصویر سال شده است. این تصویر کوچک به اندازه هزاران کتاب و تحلیل گویای شرایط زندگی واقعی مردم عراق است. مردمی که از یکسو باید تحقیر روزمره نیروهای اشغالگر و فاشیستی را تحمل کنند و از سوی دیگر درد و رنجی را که تروریست های اسلامی چه شیعه و چه سنی بر آنها وارد می کنند بر دوش کشند. عراق اکنون جولانگاه نیروهای کور است. ناسیونالیستها، بعثی ها، اسلامی ها ، آمریکائیها ، انگلیسی ها ، لهستانی ها و هزاران کوفت و زهر مار دیگر.
تصویر این انسان له شده را به زیباترین شکلی تجسم می کند. مردی در یک فضای خشک و بر خاک نشسته در محاصره ی سیم های خاردار که می تواند تعبیری از میهن در بند او باشد با جفتی دمپایی و لباسی که نماد فقر ملت بر نفت نشسته است . چهره ای که روی آن گونی پلاستیکی کشیده اند و نماد روشن تحقیر توسط قدرت خودسر است. کودکی که از ترس می گرید. کودکی که هم اکنون کینه را می شود درچشمان ترس زده اش به خوبی تماشا کرد. هیچ کودکی نمی تواند در آینده این تصویر تحقیرآمیز را از ذهنش پاک کند. ذهنی که با این واقعیت ها شکل می گیرد ، در آینده از چنان نفرتی انباشته می شود که می تواند جهانی را به خاک و خون بکشاند.
نویسندگان و شاعران کجایند تا این ستم را بنویسند. اینجا دریایی از رویداد های هراس انگیز و غم آور جریان دارد ، ببینید و برای آیندگان بنویسید. من از صمیم قلبم درود می فرستم بر این عکاس مسئول و متعهد که می داند در چه جهانی زندگی می کند.


هیچ نظری موجود نیست: